Czasami wszystko układa się dobrze, ale zdarza się też, że nic nie idzie tak, jak powinno. (…) Niektórych sytuacji nie możesz zmienić, bo jesteś zbyt mały (-a)...
Naprawdę? Czy można zrobić coś tak doskonałego zupełnie przypadkiem?fragment książki
Inka chciałaby być jak jej starszy brat. Marzy o tym, by tak samo piękn...
(...) zobaczyłam tego puszczyka przed sklepem. Rozerwała mu się torba i wszystko rozsypało mu się na chodniku. Stałam obok, więc musiałam mu pomóc. I tak się po...
Myślenie to świetna zabawa.
fragment książki
Książka Oscara Brenifiera „to sześć ważnych pytań, które pomogą wam sięgnąć pod powierzchnię rzeczy”. Autor jes...
Do klasy Dawida chodzą różne dzieci. Fredrik, który bez przerwy żartuje. Helena, która jest najwyższa w klasie. Sanel i Amel, którzy dokuczają dziewczynom. Mile...
Bardzo długo czytałam tę książkę. A jeszcze dłużej nosiłam w głowie jej recenzję. Nie, wcale nie dlatego, że jest trudna, nudna czy nieprzyjemna. Powód takiego ...
Ta książka to nie jest standardowiec, gdzie jest akcja, bohater, duży obrazek i pięć linijek tekstu, który się po prostu czyta. „Klapu klap” sprawdza kreatywność. Naszą i naszych dzieci. To, na ile różnych sposobów będziecie obcować z tą książką zależy tylko od Was.
Nie kupujcie tej książki, jeśli nie lubicie dziecku opowiadać. I nie kupujcie jej, jeśli za nic macie koncepcję rozwoju dziecka Lwa S. Wygotskiego i jesteście przekonani, że niebywale się on mylił twierdząc, że znaki, symbole a przede wszystkim język to narzędzie intelektualne służące do poszerzania naszych zdolności umysłowych. Nie kupujcie tej książ
ki, jeśli nie lubicie dziecku opowiadać. I nie kupujcie jej, jeśli za nic macie koncepcję rozwoju dziecka Lwa S. Wygotskiego i jesteście przekonani, że niebywale się on mylił twierdząc, że znaki, symbole a przede wszystkim język to narzędzie intelektualne służące do poszerzania naszych zdolności umysłowych.
Książka Judith McKay i Tamery Schacher, pielęgniarek onkologicznych, towarzyszyła mi dłuższy czas. Miliony razy pisałam we własnej głowie wstęp do jej recenzji. I nadal nie wiem, jak powinien on brzmieć.
Jestem psychologiem i psychoterapeutą systemowym.
Doświadczenie zawodowe zdobywałam pracując w szkole podstawowej oraz szkole gimnazjalnej jako psycholog. Prowadziłam też liczne szkolenia z zakresu efektywnej nauki, umiejętności społecznych, interwencji kryzysowej. Współpracowałam z Terenowym Komitetem Ochrony Praw Dziecka w Poznaniu.
Obecnie pracuję w Poradni Zdrowia Psychicznego, prowadząc badania psychologiczne oraz psychoterapię. Prowadzę terapię indywidualną, terapię par oraz rodzin.
Mojej pracy przyświeca myśl, że każdy człowiek sam najlepiej wie, co jest dla niego najlepsze, a zadaniem psychoterapeuty jest pomóc mu to odnaleźć. Stąd, w mojej pracy jestem daleka od oceniania, staram się spojrzeć na problem i jego przyczyny z wielu stron. Chcę, aby klienci czuli się w moim towarzystwie bezpiecznie i komfortowo.
Swoją pracę poddaję stałej superwizji.
