Bardzo długo czytałam tę książkę. A jeszcze dłużej nosiłam w głowie jej recenzję. Nie, wcale nie dlatego, że jest trudna, nudna czy nieprzyjemna. Powód takiego ...
Ta książka to nie jest standardowiec, gdzie jest akcja, bohater, duży obrazek i pięć linijek tekstu, który się po prostu czyta. „Klapu klap” sprawdza kreatywność. Naszą i naszych dzieci. To, na ile różnych sposobów będziecie obcować z tą książką zależy tylko od Was.
Książka Saliny Yoon zaprasza wielbicieli nowych technologii do oderwania się na chwilę od tabletów, komórek i komputerów i zagrania z Blipkiem w książkową grę.
Nie kupujcie tej książki, jeśli nie lubicie dziecku opowiadać. I nie kupujcie jej, jeśli za nic macie koncepcję rozwoju dziecka Lwa S. Wygotskiego i jesteście przekonani, że niebywale się on mylił twierdząc, że znaki, symbole a przede wszystkim język to narzędzie intelektualne służące do poszerzania naszych zdolności umysłowych. Nie kupujcie tej książ
ki, jeśli nie lubicie dziecku opowiadać. I nie kupujcie jej, jeśli za nic macie koncepcję rozwoju dziecka Lwa S. Wygotskiego i jesteście przekonani, że niebywale się on mylił twierdząc, że znaki, symbole a przede wszystkim język to narzędzie intelektualne służące do poszerzania naszych zdolności umysłowych.
Książka Judith McKay i Tamery Schacher, pielęgniarek onkologicznych, towarzyszyła mi dłuższy czas. Miliony razy pisałam we własnej głowie wstęp do jej recenzji. I nadal nie wiem, jak powinien on brzmieć.
To, o czym pisze doktor Amen jest wręcz nieprawdopodobne. Że niby stosując zasady zawarte w tej książce mogę zatrzymać, a nawet cofnąć starzenie mojego mózgu?
Jestem psychologiem i psychoterapeutą systemowym.
Doświadczenie zawodowe zdobywałam pracując w szkole podstawowej oraz szkole gimnazjalnej jako psycholog. Prowadziłam też liczne szkolenia z zakresu efektywnej nauki, umiejętności społecznych, interwencji kryzysowej. Współpracowałam z Terenowym Komitetem Ochrony Praw Dziecka w Poznaniu.
Obecnie pracuję w Poradni Zdrowia Psychicznego, prowadząc badania psychologiczne oraz psychoterapię. Prowadzę terapię indywidualną, terapię par oraz rodzin.
Mojej pracy przyświeca myśl, że każdy człowiek sam najlepiej wie, co jest dla niego najlepsze, a zadaniem psychoterapeuty jest pomóc mu to odnaleźć. Stąd, w mojej pracy jestem daleka od oceniania, staram się spojrzeć na problem i jego przyczyny z wielu stron. Chcę, aby klienci czuli się w moim towarzystwie bezpiecznie i komfortowo.
Swoją pracę poddaję stałej superwizji.
