Gdyby poproszono mnie o wskazanie jednej jedynej książki z zakresu psychologii, którą powinien przeczytać każdy zainteresowany choć trochę jej tematyką, bez wahania poleciłabym „Psychowzroczność”  Daniela Siegela.

Siegel  twierdzi, że prace nad tą książką prowadził przez całe swoje życie. I to widać na każdej jej karcie! „Psychowzroczność“ jest przepełniona opisami pacjentów, technikami terapeutycznymi, wynikami badań – klasycznych i najnowszych – oraz – co szczególnie mnie urzekło – własnymi refleksjami autora i ułatwiającymi zrozumienie – wcale niełatwego materiału psychologicznego – metaforami. Nikt nigdy nie wyjaśnił mi lepiej sprawnego funkcjonowania mózgu niż prof. Siegel i jego porównanie go do zaciśniętej dłoni…

Jakie jest główne przesłanie książki? Mózg możemy (a nawet powinniśmy) ćwiczyć jak każdy inny narząd. Również mając 92 lata –jak jeden z pacjentów Siegela – możemy w swoim życiu wprowadzić wartościowe zmiany. Tytułowa psychowzroczność to bowiem forma uwagi nakierowanej na sposób funkcjonowanie mózgu i drogi do ulepszenia go. Uważność, świadoma koncentracja na tym, jak działa nasz umysł, wpływa nie tylko na nasz psychologiczny dobrostan, zmienia ona również fizyczną strukturę mózgu (!). Wraz z tymi zmianami nabywamy większej otwartości, obiektywności i elastyczności w funkcjonowaniu. Psychowzroczność to również spis narzędzi, które pomogą nam w nawiązaniu konstruktywnych relacji z innymi, wesprą w okiełznaniu stresu, leczeniu depresji, czy zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.
Bardzo polecam!


Sabina Sadecka