W zeszłym tygodniu otrzymałem list od mojej synowej, w którym opisała mi szóste urodziny swojej córki. Dzień po urodzinach mała zrobiła coś, za co została skrzyczana, po czym powiedziała do matki: 'Okropnie trudno jest być sześciolatką. Mam w tym tylko jednodniowe doświadczenie'.
Nie jest trudne do wyobrażenia, że kilka osób obserwuje tę samą sytuację (np. słucha tego samego wykładu, ogląda ten sam film, czyta tę samą książkę, obserwuje tę samą sprzeczkę), a ma na jej temat zupełnie różne spostrzeżenia, refleksje, inaczej ją ocenia, zwraca uwagę na różne szczegóły. Jak to możliwe? Jeden wspólny bodziec i tak wiele różnych reakcji? Irvin Yalom pisze, że prawdopodobnie jest tylko jedno wyjaśnienie: każdy ma swój własny świat wewnętrzny (zbudowany z myśli, przekonań, doświadczeń itd.) i przez jego pryzmat postrzega i interpretuje zdarzenia. Wydawałoby się, że język umożliwia ludziom budowanie pomostów między ich światami wewnętrznymi.
Od pewnego czasu mam przyjemność prowadzić warsztaty, których tematyka dotyczy formułowania celów i planowania działań zmierzajacych do ich realizacji. Spotkania dzielę na trzy obszary obecne przy realizacji każdego celu: cel, ja i świat.
Rodzina to przestrzeń, w której wszystko się zaczyna. To w rodzinie rozpoczynamy proces budowania własnej osobowości i tożsamości, nawiązujemy pierwsze relacje, tworzymy więzi, przeżywamy straty. Virginia Satir, znakomita terapeutka rodzinna, nie ma wątpliwości, że dorośli odpowiedzialni za życie rodziny są twórcami ludzi.
Dziennikarka Irena Stanisławska i psycholog, psychoterapeuta Wojciech Eichelberger rozmawiają o relacji lekarza z pacjentem. Całe szczęście, że rozmowa została zarejestrowana i przedstawiona czytelnikowi w postaci wywiadu – rzeki. Bo to ważna i mądra rozmowa.
Czy istnieje książka, która mogłaby zainteresować każdego? Do niedawna z całą pewnością stwierdziłabym, że to niemożliwe. Przecież jeśli coś jest do wszystkiego, to wiadomo, jest do niczego. Jednak po lekturze "Żyć w rodzinie i przetrwać" zmieniłam zdanie!
Profesora Antoniego Kępińskiego prawdopodobnie nikomu nie trzeba przedstawiać. Psychiatra, naukowiec, humanista, filozof, do którego książek wracam często i chę...
Jestem psychologiem (Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu), psychoterapeutką systemową (w trakcie certyfikacji w Wielkopolskim Towarzystwie Terapii Systemowej w Poznaniu), terapeutką traumy (certyfikat specjalistki w zakresie psychotraumatologii (DeGPT)) oraz autorką artykułów o tematyce psychologicznej.
Fascynuje mnie wszystko, co na styku psychologii i biologii: piszę o tym w artykułach, a także – od początku mojej psychologicznej drogi – wybieram metody terapeutyczne pochodzące z tych obszarów.
Pracuję w oparciu o założenia i narzędzia wypracowane na gruncie psychoterapii systemowej oraz terapii traumy. Korzystam również z wiedzy i metod wywodzących się z: teorii przywiązania, narracyjnej terapii więzi, neurobiologii interpersonalnej, terapeutycznej pracy z ciałem, uważności, Systemu Wewnętrznej Rodziny, terapii koherencji, terapii akceptacji i zaangażowania. Pracuję także z wykorzystaniem gry terapeutycznej „Grunt to korzenie”.
Od ponad 10 lat prowadzę psychoterapię osób dorosłych, młodzieży i par. W przeszłości praktykowałam m.in. w Poradniach Zdrowia Psychicznego dla Dorosłych, w Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży oraz w Oddziale Dziennym Psychiatrycznym. Aktualnie pracuję w ramach prywatnej praktyki w Poznaniu i online. Moją pracę superwizuję. Pracuję terapeutycznie z osobami doświadczającymi m.in. emocjonalnego cierpienia, kryzysu życiowego, straty, adaptacji do zmian, traumy, depresji, lęku, trudności w radzeniu sobie z emocjami i stresem, trudności w relacjach, trudności w sferze zawodowej, trudności w radzeniu sobie z doświadczeniami z przeszłości, a także z osobami, które chcą lepiej poznać i zrozumieć siebie.
Zapraszam do lektury moich artykułów, a także do śledzenia profilu facebookowego.
