Książka, którą Wam dzisiaj przedstawiam, w moim odczuciu, jest tegorocznym hitem Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Napisana znakomicie, świetnie przetłumaczona i merytorycznie cenna.
„Wywiad diagnostyczny dzieci i młodzieży” to dla mnie pozycja wyjątkowa, choćby dlatego, że gdy uczęszczałam na studia psychologiczne, to zajęcia dotyczące tego, jak przeprowadzić wywiad diagnostyczny, pozostawiały wiele do życzenia. Dodatkowo, trudno znaleźć dobrą literaturę w języku polskim, która uczy, precyzuje, opisuje całość procesu diagnostycznego, gdzie nie pomija się ani specjalisty przeprowadzającego (jego reakcji, osobowości, formy odpowiedzi) ani zachowań pacjenta, w oparciu o ważne zmienne młodego pacjenta tj. rodzinę, szkołę, relacje koleżeńskie, warunki w jakich żyje itd.
To co dla mnie cenne, książka poświęca uwagę wszystkiemu, co w pracy diagnosty ważne. Co więcej, rozdziały zaczynają się od diagnozy najmłodszych – niemowląt.
Dzieci i młodzież różnią się od dorosłych klientów gabinetów tym, że są zależni od swojej rodziny, a ich osobowość wciąż się rozwija. Książka uczy uważności na wszelkie powiązania w sferze rozwoju – zachowań – rodziny – środowiska, tego jak doświadczenia wpływają na pojawianie się objawów. Przez cały proces czytania książki można zauważyć, jak autorzy uwypuklają rolę wrażliwości, empatii, zrozumienia, wsparcia u specjalisty, w kontakcie z osobą nieletnią. Następnie, po opisaniu całej sytuacji pacjenta, podaniu przykładowej wymiany zdań z nim, zaczynają swoją diagnozę, od wykluczania danych jednostek chorobowych, opisując i opowiadając szczegółowo proces myślowy klinicysty i poszukiwania trafnej diagnozy. Czego chcieć więcej? Książka bardzo praktyczna i osadzona mocno w wiedzy medycznej.
Pamiętajmy, że to my diagności, lekarze, psycholodzy, stojący naprzeciwko młodych osób – dzieci i nastolatków, a także rodziców, jesteśmy jednymi z pierwszych specjalistów, z jakimi się oni spotykają. Dlatego tak ważne jest byśmy się rozwijali i czerpali wiedzę od najlepszych. Dla młodych osób jest ważne, jaka osoba przeprowadza z nim wywiad, i jak to robi. Dobrze również, żeby wywiad był dokładny, dobrze osadzony w wiedzy medycznej, by diagnosta płynnie podążał za historią pacjenta, a także miał pozytywny stosunek do pacjenta, opierający się na empatii, zrozumieniu i chęci niesienia pomocy. Z pewnością praca diagnosty nie jest łatwa, ale jest to niezwykle ważna rola, szczególnie, że historie, jakich my specjaliści wysłuchujemy są często wypowiadane po raz pierwszy, a przeżycia często trudne, niosące ze sobą wiele cierpienia i łez.
Polecam tę książkę szczególnie młodym lekarzom, psychiatrom, psychologom, psychoterapeutom, studentom, czy też tym osobom, które czują się niepewnie w zakresie diagnozy i wywiadu diagnostycznego z dziećmi i młodzieżą.
Magdalena Bogusz