Wielu klientów pyta o to co jest, a co nie jest dopuszczalne w ramach coachingu. Każdy coach ma własne standardy pracy, jednak najczęściej opierają się one na zbliżonych założeniach: przejrzystej relacji z klientem, rozwiniętej etyce zawodowej i dbałości o dobro klienta. Jak wygląda taki zbiór reguł? Zapraszam do zapoznania się z moim osobistym kodeksem pracy.

I. Moje standardy pracy z klientem:
1. Klient jest najważniejszy w relacji coachingowej. Szanuję jego prawo do samostanowienia i wyboru własnej drogi. Klient i tylko klient decyduje jakie działanie podejmuje, a z jakiego rezygnuje.
2. Przekazuję klientowi i zleceniodawcy usługi (np. pracodawcy klienta) jasne i rzetelne informacje o coachingu: celach, metodach pracy, możliwych do osiągnięcia rezultatach, założeniach. Nie obiecuję niemożliwych do osiągnięcia efektów i nie zachwalam coachingu w sposób, który mógłby sugerować rozwiązanie wszystkich trudności klienta.
3. Jako coach ustalam z klientem na pierwszej sesji jasne ramy wzajemnych relacji, postępowania, płatności i przestrzegam ich. Dbam o to, aby były przejrzyste i akceptowalne dla klienta.
4. Każde działanie w coachingu jest działaniem niekierowanym na dobro klienta. Jako coach nie realizuję założeń ukrytych w coachingu – nie działam na rzecz zewnętrznego klienta (np. pracodawcy klienta) w sposób niejawny i niezakontraktowany z klientem na sesji coachingowej.
5. Unikam powstania konfliktu interesów. Gdy w stosunku do klienta lub zleceniodawcy usługi (np. pracodawcy klienta) zachodzi z mojej strony konflikt interesów ujawniam go i nie podejmuję relacji coachingowej, jeśli zaistniała sytuacja może mieć wpływ na proces.
6. W żadnym razie jako coach nie zapewniam sobie w ramach coachingu dodatkowej korzyści, niewynikającej z zawartego kontraktu. Wykorzystywanie zasobów klienta dla osiągnięcia własnych korzyści jest niedopuszczalne.
7. Zachęcam klienta lub zleceniodawcę usługi do skorzystania z usług innego coacha jeśli uznam, że klient lub zleceniodawca usługi skorzystają na tym, w szczególności gdy cele i wartości klienta lub zleceniodawcy usługi odbiegają od moich celów i wartości, przez co relacja coachingowa mogłaby być zaburzona.
8. Przekraczanie relacji profesjonalnej jest niedopuszczalne. W toku relacji coachingowej wytwarza się pewnego rodzaju więź i relacja osobista. Jako coach wiem o tym i dbam o zachowanie pełnego profesjonalizmu zawodowego kontaktu z klientem. Niedopuszczalne jest przekraczanie granicy kontaktu profesjonalnego, w szczególności prowadzące do kontaktów intymnych z klientem.
9. Dbam o pełną poufność prowadzony relacji coachingowych. W szczególności ustalam jasne zasady dla wszystkich stron w momencie wystąpienia relacji zleceniodawca usługi – klient. Zawierany wówczas kontrakt jest jawny dla każdej ze stron i każda ze stron wyraża zgodę na jego założenia.

II. Rozwój osobisty
10. Rozwijam się, stale pracuję nad sobą oraz lepszym zrozumieniem siebie i wpływu swoich cech na proces coachingowy, ulepszam zasoby, pracuję nad obszarami do rozwoju.
11. Poddaję swoją pracę analizie specjalistów – korzystam z superwizji i mentoringu. Dbam o to, aby weryfikować swoją pracę nie tylko samodzielnie, ale również oczami innych, doświadczonych osób.
12. Korzystam z narzędzi, których zastosowanie znam i rozumiem. Poszerzam ich zakres weryfikując jednocześnie czy nowe narzędzia wpisują się z założenia etycznego coachingu, służą klientowi, nie prowadzą do manipulacji, która ma zastąpić refleksję i pracę własną klienta.

Autorką artykułu jest Agnieszka Woś – coach..